…kiedy przyjedzie do Miami Beach. I nam podziwianie przepięknych aligatorów nie przeszkodziło zupełnie cieszyć się prawie idealnym latem tej zimy. Czegóż chcieć więcej, kiedy ma się blisko piękny zielony ocean,
nawet jeśli w ocean ten wychodzą potwornej wielkości statki wycieczkowe (które osobom ze zboczeniem zawodowym kojarzą się głównie z norowirusami ;-)).
W dodatku są palmy,
a nawet woda, plaża i palmy w jednym. Czyli raj:
Kwestie zawodowe i biologiczne nie dają wprawdzie za wygraną i rzucają się nachalnie w oczy – a to tablica postawiona, żeby było weselej, zaraz obok galerii malarstwa,
a to taki samochód (w końcu walentynki były, nieprawdaż),
wreszcie biedne, zmaltretowane żeglarze (w ogromnych ilościach) na piasku:
Szczęśliwie na plaży nie leżały wyłącznie smętne żeglarze, można było też oglądać inne, przyjemniejsze widoki :-)
Ewentualnie wybrać się na Ocean Drive, która służy głównie do lansowania się najkrótszymi sukieneczkami świata oraz ryczącymi samochodami.
Że nie wspomnę już o wzbudzających ogólną ciekawość występach drag queens,
willi, gdzie mieszkał i przed którą został zamordowany Gianni Versace,
a także mnóstwie śliczniusich jak cukiereczki domeczków-hotelików w stylu Art Deco (nie tylko na Ocean Drive zresztą). Hałaśliwych bardzo wieczorami:
Od hałasu można jednak było odpocząć. Pod palmami oczywiście, gdzie wieczorami robiło się niemal zupełnie pusto:
Woda była ciepła? Pływaliście?
Nie, i w ogóle bardzo mało osób pływało. Pogoda była oczywiście super, zwłaszcza w porównaniu z normalnym lutym w DC, ale na pływanie było troszkę za chłodno (jak na nasz gust).
A czy byli policjanci z Miami? I czy byli seksssssi? ;)
Byli policjanci z jajami (sorki, MSPANC, u nas się zawsze tak mawiało :-)). Paru przynajmniej widziałam. Na rowerkach. Ale czy byli sekssssi? Hmmm… no na pewno nie tak, jak podkoszulek pod marynarką Dona Johnsona (ja tu jestem starej daty, i dla mnie Miami Vice to wyłącznie TEN serial). No i na pewno nie tak seksowni, jak aligator Sonny’ego Crocketta :-)