Cała notka o pneumokoku (dwoince zapalenia płuc, Streptococcus pneumoniae) znajduje się tutaj: D. Dwoinka zapalenia płuc
[…]
Najlepszym więc sposobem radzenia sobie z dwoinką zapalenia płuc jest profilaktyka. W tej chwili stosowanych jest kilka szczepionek, zarówno skoniugowanych , jak i polisacharydowych. Różnią się one nie tylko składem, ale mają trochę inne parametry i nieco inną skuteczność w różnych grupach ludzi, używane są zatem w innych schematach profilaktyki. Wszystkie są dobrze tolerowane, a efekty uboczne ich stosowania są w większości przypadków łagodne i przemijające. W Polsce szczepienia przeciw pneumokokom są obecnie włączone do kalendarza szczepień jako szczepienie obowiązkowe. Szczepienie to u niemowląt i dzieci obejmuje podanie dwóch dawek szczepienia podstawowego w 1. roku życia oraz dawki uzupełniającej w 2. roku życia (tzw. schemat 2+1). Schemat 3+1 stosowany jest u dzieci z grup ryzyka. Obie szczepionki – które mogą być stosowane w celu ochrony dzieci przed inwazyjna chorobą pneumokokową, zapaleniem płuc oraz zapaleniem ucha środkowego – szczepionki skoniugowane: dziesięciowalentna (PCV-10) i trzynastowalentna (PCV-13) są bezpieczne i skuteczne. Obie w swoim składzie zawierają oczyszczone polisacharydy otoczkowe tych dziewięciu serotypów, które powodują najwięcej (80-90%) przypadków inwazyjnej choroby pneumokokowej w naszym rejonie świata.
Cała notka o pneumokoku (dwoince zapalenia płuc, Streptococcus pneumoniae) znajduje się tutaj: D. Dwoinka zapalenia płuc
SPOROTHRIX 
Przeczytałem z dużym zainteresowaniem. Podoba mi się takie przystępne i jednocześnie wyczerpujące przedstawienie tematu. W związku z wynikami ostatniego wymazu z nosa chciałbym zapytać czy nosicielstwo steptococcus pneumoniae pomimo wcześniejszych szczepień powinno niepokoić? Czy podawany odsetek do 90% nosicieli dotyczy także osób szczepionych?
Dobre pytanie. Obecnie różne istniejące opinie sprowadzają sie z grubsza do tego: nosicielstwo, owszem, poprzedza chorobę. Ale większość skolonizowanych osób nie zachoruje. U takich osób tworzy się coś w rodzaju równowagi między układem odpornościowym, a całym mikrobiomem zasiedlającym dane miejsce. Jeśli równowaga ta zostanie naruszona, wtedy może dojść do rozwoju zakażenia (tak jak opisałam w notce). W dodatku jeśli usunie się jeden składnik tej równowagi (w tym wypadku pneumokoka), to jego miejsce mogą zająć inne, potencjalnie jeszcze groźniejsze drobnoustroje. Czyli w teorii – jeśli szczepionka mogłaby zlikwidować kolonizację, to powinna też zmniejszyć liczbę zachorowań. W praktyce – nie wiadomo tak naprawdę, jak to się skończy i czy przy okazji nie pojawi się coś, czego się nie spodziewaliśmy.
A dlaczego nie wstawisz polskiego wykresu z zapadalnością na pneumokoki i po rozpoczęciu szczepień? Z meldunków epidemiologicznych można wyciągnąć z wielu, wielu lat.
Myślę, że kiedy zajrzysz chociażby na strony, do których wyżej zamieszczone są linki, zrozumiesz bardzo dobrze, jaka była przyczyna.
A wykres, który wkleiłam w notce, doskonale spełnił moje założenia co do tego, co chciałam przekazać.
@Lavinka
Na tym blogu nie ma miejsca na antywackowe bzdury. Twój komentarz nie ukaże się zatem, podobnie zresztą jak ewentualne kolejne, jeśli nadal będziesz powielała nieprawdziwe/zmanipulowane informacje.