Wydawałoby się… a nie, wróć, nic by się nie wydawało. Znaczy wydawałoby się może takim naiwniakom, jak ja. Że przeciwnicy szczepień, widząc, co się dzieje obecnie na świecie, zmienią nieco swoje poglądy.
A co się dzieje? Ano to, że zapomniane albo niemal zapomniane choroby wracają. Odra w Stanach na przykład. Albo krztusiec. Albo na ich skutek dzieci ciężko chorują. A to wcale nie są jakieś tam byle co, tylko serio nieprzyjemne schorzenia, które mogą się skończyć tragicznie (na przykład w tej rodzinie). Antywacki mają te dzieci i ich rodziny na sumieniu. Nieustanne robienie ludziom wody z mózgu, budzenie wątpliwości, namawianie do nieszczepienia – wszystko to wpływa niekorzystnie na stan uodpornienia ludzi na całym świecie. Popatrzcie na te wykresy. Popatrzcie – to jest antywackowe dzieło. Oby mogli za to odpokutować, dotkliwie ale szybko, zanim dojdzie do jeszcze większych tragedii.
Szczepionki są skuteczne, bardzo skuteczne, mimo że nie działają w stu procentach i mimo że nadal sporo osób na świecie nie się szczepi lub nie może się zaszczepić.
I są bezpieczne. Nie powodują autyzmu ani innych chorób ze spektrum autyzmu; tiomersal w nich zawarty też jakoś tego nie powoduje. Od szczepionek przeciw HPV się nie umiera. Od innych nie biorą się alergie. Nie mordują dzieci (wykres niżej). Efekty uboczne ich stosowania, te poważne, są bardzo bardzo rzadkie.
Ale co tam, kto by na to zważał? Antywacki i tak wiedzą swoje. Wciąż zadają te same pytania i międlą te same kwestie. Nie chcą jednak słuchać o wynikach badań naukowych, o analizach i metaanalizach. Iii tam, po co? Jeszcze to by zachwiało ich poglądami. Wolą pisać, że te wszystkie badania to oni widzieli i mają je w nosie. Pewnikiem samodzielnie przeprowadzone.
Chociaż takie manie w nosie to i tak najmniejszy problem. Gorzej, że kłamią w żywe oczy. Szczytem ich chwytania się brzydko jest chyba historia pana Hookera, który doniósł ostatnio, acz mętnie, że autyzm bierze się jednak ze szczepionek, że poprzednio przeprowadzone badania były fałszowane, a ludzie, którzy o tym wiedzieli, ukrywali to przed opinią publiczną. Antywacki z radością powitały ponowną „analizę” tychże starych badań, przeprowadzoną w taki sposób (bo grzeczniej podsumować się tego chłamu nie da):
Praca została wycofana dość szybko – o czym antywacki oczywiście zapominają wspomnieć, a panowie Hooker i Wakefield (bo i on naturalnie maczał w tym swoje paluchy) nie rezygnują.
Innymi uroczymi przykładami brzydkiego chwytania, a raczej już chyba odjeżdżającego peronu, są porównania szczepień do gwałtów a także twierdzenia, że (skoro to już nie tiomersal) to DNA z abortowanych płodów powoduje poszczepienny autyzm (podchwycili to natychmiast niektórzy polscy religijni komentatorzy).
Zatem, mimo że nie mam złudzeń, że ta notka (tak jak inne tego typu teksty) jest jedynie nudnym i w koło Macieju powtarzanym zbiorem informacji na temat szczepień. Który posłuży, jeśli w ogóle, tylko przekonanym. A nieprzekonani? Będą nadal zadawali te same pytania, co ich ojcowie i dziadowie. Na przykład:
To jak to jest z tymi szczepionkami z abortowanych płodów?
Jest tak (cytat ze starej notki):
A jak to pozyskiwanie płodów w celu produkcji szczepionek wygląda naprawdę? Obecnie do namnażania wirusów wykorzystuje się dwie linie komórkowe, WI-38 i MRC-5, obie normalne, pochodzące z dwu ludzkich płodów, odpowiednio żeńskiego i męskiego, abortowanych na życzenie, w Szwecji (prace prowadzili naukowcy ze Stanów, ale aborcja była wówczas nielegalna w USA) oraz w Wielkiej Brytanii, w latach sześćdziesiątych XX w. Obie linie to fibroblasty płucne. Wirus różyczki w szczepionce MMR firmy Merck namnażany jest na linii WI-38, na linii MRC-5 przygotowuje się np. szczepionkę przeciw zapaleniu wątroby typu A (Merck). Płodów abortowanych przy okazji prac nad tymi liniami (i nie tylko) było najprawdopodobniej więcej, niż te dwa. Notabene, szczepionkowy wirus różyczki (RA 27/3) również pochodzi z abortowanego płodu. A linie WI-38 i MRC-5, których obecnie się używa, zostały bardzo dobrze zbadane, porównano je z liniami zwierzęcymi, i wyszło po prostu, że są lepsze pod wieloma względami (np. obecność czynników zakaźnych oraz zdolność do indukowania zmian nowotworowych).
Oraz, jak widać w notce, opinia Watykanu jest jasna, choć napisana mętnawym językiem – szczepionki stosujemy skoro nie ma alternatywy.
Dlaczego szczepimy na gruźlicę, mimo że szczepionka nie działa, a większości krajów się nie szczepi?
Szczepionka BCG nie ma najwyższej skuteczności w ogóle, dane w literaturze występują zgoła różne, skuteczność szczepionki na ich podstawie można ocenić na od 0% do 80%. Przy czym należy podkreślić, że badania wykazujące skuteczność metodologicznie wyglądają na bardziej wiarygodne, niż te, które donoszą o nieskuteczności. Przyjęte jest ogólnie, iż jeśli szczepienia przeprowadzane są prawidłowo, skuteczność BCG nie jest nieznacząca i wynosi prawdopodobnie ponad 50%. Wiadomo jednak także, że szczepienia nie zmniejszają rozprzestrzeniania się gruźlicy.
Szczepionka przeciwgruźlicza skutecznie zabezpiecza (i nie ma co do tego wątpliwości) przed co najmniej dwiema najgroźniejszymi postaciami choroby, mianowicie przed gruźliczym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych oraz tzw. gruźlicą prosówkową, czyli formą rozsianą. To jest główna przyczyna, dla której szczepionkę BCG nadal stosuje się w wielu krajach – tam, gdzie poziom występowania endemicznej gruźlicy jest wysoki, wartości szczepionki nie kwestionuje się. Bardzo istotne jest to również dlatego, że gruźlica prosówkowa i gruźlicze meningitis zagrażają szczególnie pacjentom poniżej 5 roku życia i w tej grupie wiekowej obarczone są dużym ryzykiem zgonu.
Kluczowe jest to:
Według ekspertów International Union Against Tuberculosis and Lung Diseases, z masowych szczepień BCG można zrezygnować, jeśli zapadalność na gruźlicę płuc z dodatnim wynikiem rozmazu plwociny wynosi w danym kraju <5 przypadków na 100 000 ludności. Polska nie spełnia jeszcze tego kryterium. Ogólna zapadalność na gruźlicę w 2012 roku wynosiła w naszym kraju 19,6/100 000 ludności, a na gruźlicę płuc z dodatnim wynikiem bakterioskopii plwociny – 7,2/100 000 (2778 chorych). W ciągu 10 lat wskaźnik zachorowań na tę zakaźną postać gruźlicy zmniejszył się (w 2003 r. wynosił 9,2/100 000), jednak następuje to na tyle wolno, że w najbliższej przyszłości nie będzie można jeszcze zrezygnować z powszechnych szczepień BCG. Ponadto sytuacja epidemiologiczna gruźlicy nie jest jednakowa w całym kraju, na przykład w województwie śląskim współczynnik zapadalności na gruźlicę płuc z dodatnim wynikiem bakterioskopii w 2012 roku wynosił 11,0/100 000. Trudno jest zatem przewidzieć, kiedy w całej Polsce uda się uzyskać na tyle mały wskaźnik zapadalności na gruźlicę płuc z dodatnim wynikiem bakterioskopii, że będzie można rozważyć odstąpienie od masowych szczepień BCG. Prawdopodobnie będzie wtedy dostępna nowa szczepionka.
To w takim razie dlaczego szczepimy noworodki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B?
Dlatego:
Niezwykle istotna jest droga zakażenia od matki do dziecka. Do infekcji dochodzi w czasie porodu. Noworodki powinno się więc szczepić – to uwaga głównie do antyszczepionkowców poddających w wątpliwość zasadność tych szczepień – aby uchronić je nie tylko przed zakażeniem jako takim, ale przed rozwojem formy przewlekłej. Ryzyko u noworodka rozwoju tej postaci wynosi 80-90%, a u niemowlęcia – 30-60% (warto to porównać z pięcioprocentowym ryzykiem u osoby dorosłej). Oblicza się także, że 25% zakażonych przewlekle dzieci umrze z powodu marskości czy pierwotnego raka wątroby, gdzieś po swoich czterdziestych urodzinach.
Po co mam szczepić swoje dzieci, skoro są zdrowe, a więc odporne? I w ogóle co cię obchodzi, że ja nie szczepię? Jeśli się szczepisz, to jesteś bezpieczny, zostaw mnie zatem w spokoju.
Po pierwsze, dzieci nieszczepione wcale nie są zdrowsze od szczepionych. Odwrotnie raczej.
A po drugie, to szczepienia mają dwa główne cele:
Podstawowym celem szczepień jest ochrona człowieka – konkretnej zaszczepianej osoby – przed chorobą zakaźną. Ale nie tylko. Istotne jest także to, że osoba taka przestaje być potencjalnym źródłem zakażenia dla innych ludzi ze swojego otoczenia, co zmniejsza ryzyko zachorowania dla osób, które nie były zaszczepione (wyjątkiem jest tu szczepionka przeciwtężcowa, która chroni tylko osobę zaszczepioną, ponieważ tężcem nie można zakazić się od drugiego człowieka). Oznacza to, że nawet ludzie, którzy z jakichś powodów nie podlegają szczepieniom, nadal korzystają z dobrodziejstw programów powszechnych szczepień. Zjawisko to nosi nazwę „odporności grupowej” (herd immunity) i bez żadnych wątpliwości jest ogromnie korzystnym skutkiem szczepień. Obejmuje ono na przykład niemowlęta poniżej 2. miesiąca życia. Są one narażone na krztusiec (bardzo niebezpieczną chorobę w ich wieku), a nie mogą być jeszcze zaszczepione. Ochronę zapewniają im szczepienia ich bliskich, rodziców czy starszego rodzeństwa, w ramach rutynowych programów szczepień.
Innymi słowy, przy okazji szczepień dbamy nie tylko o czubek własnego nosa, ale także o chorych z obniżoną odpornością, malutkie dzieci, kobiety w ciąży – te grupy, które czasowo bądź stale nie podlegają szczepieniom. Do osób tych należą również osoby po przejściu poważnego poszczepiennego efektu niepożądanego, czyli wstrząsu anafilaktycznego. Potwierdzona reakcja anafilaktyczna na jakikolwiek ze składników szczepionki, albo szczepionkę z tymi samymi antygenami, jest zdecydowanym przeciwwskazaniem stałym do późniejszego szczepienia. O tym również powinni pomyśleć antywackowi rodzice. (Dokładniejsze, a obrazkowe wytłumaczenie na czym polega odporność grupowa jest tu.)
Lekarze szczepią, bo zależy im tylko na pieniądzach.
W społeczności Amiszów nikt się nie szczepi i żyje.
Czy nie lepiej – naturalniej – przechorować daną chorobę, niż się zaszczepić?
Nie. Choroba zwykle przebiega ciężej, niż ewentualne skutki szczepienia. Nie warto narażać siebie czy dziecko na cierpienie. I przykład odry: „dziki” wirus odry powoduje zapalenie mózgu średnio u jednej na tysiąc zakażonych osób, a zabija średnio 2 – 3% zakażonych (w niektórych krajach rozwijających się nawet powyżej 30%). Szczepionka MMR nie powoduje zapalenia mózgu, niezwykle rzadko wywołuje wstrząs anafilaktyczny (od kilku do kilkunastu przypadków na milion dawek), ale chroni przed odrą. Rachunek jest prosty.
Można by tak dłużej i dłużej, gdyż, jak pisałam, pytania się w kółko te same. Na niektóre z nich odpowiedziałam już wcześniej, stąd cytaty. Na inne odpowiedzi są tutaj: https://sporothrix.wordpress.com/2014/02/09/czy-szczepionka-przeciw-hpv-gryzie/
i tutaj: https://sporothrix.wordpress.com/2012/08/20/powtorka-z-rozrywki/
Zapraszam też do zaglądania na fejsbukową stronę blogaska: Sporothrix, a także na Tak dla Szczepień i Nauka, głupcze.
Literatura:
Maglione, M., Das, L., Raaen, L., Smith, A., Chari, R., Newberry, S., Shanman, R., Perry, T., Goetz, M., & Gidengil, C. (2014). Safety of Vaccines Used for Routine Immunization of US Children: A Systematic Review PEDIATRICS, 134 (2), 325-337 DOI: 10.1542/peds.2014-1079
SPOROTHRIX 
